Toyota Paseo: A Mechanics Dream
Onafscheidelijk
“Een Toyota natuurlijk!”
Toen Maikel Brainich von Brainich Felth op zijn achttiende zijn rijbewijs haalde, wilde hij een auto. Dat kon er maar één zijn: “Een Toyota natuurlijk!” zegt hij. “Mijn hele familie rijdt al zo lang als ik me kan herinneren Toyota: mijn opa en oma hadden er vier, mijn vader drie, mijn zus heeft er eentje en ook mijn beste vriend en zijn ouders rijden Toyota. Allemaal zonder problemen, dus ik kon eigenlijk niet achterblijven. Ik heb nooit wat anders gewild dan een Toyota!”
Ambities bijstellen
Mooier dan op foto’s!
Maar hoe langer de zoektocht duurde, hoe minder geduld de jonge Maikel overhield: “Mijn rijexamen kwam eraan en ik wilde gewoon een auto hebben. Dus ging ik toch maar bij een Paseo kijken: een zwarte, met 319.000 kilometer op de klok. Met een prijs van 1.500 euro was het op dat moment de duurste Paseo van Nederland en ik heb ’m gekocht. Waarom? Behalve dat ik een beetje impulsief handelde vond ik de Paseo in het echt véél mooier dan op foto’s. Dat vind ik nog steeds.”
“Die kilometerstand maakte me helemaal niks uit!”
Superzeldzame onderdelen
Zoals zoveel jonge automobilisten paste Maikel zijn auto een beetje aan: de versleten bestuurdersstoel verving hij door een kuipstoel en hij monteerde een sportstuur: “En de Paseo heeft nu een TTE-lip op de voorbumper. Dat geeft net wat extra’s, zonder over-the-top te zijn. Bovendien heb ik er een spaghettispruitstuk en een inlaat van een Corolla opgezet. Die zou wat meer koppel moeten geven, maar daar merk ik niet veel van. Ik vind het vooral mooi en het zijn stuk voor stuk superzeldzame onderdelen die heel populair zijn onder Paseo-rijders. Het maakt mijn auto weer wat unieker.”
Onverminderd vertrouwen
“Ik dacht dat ik al veel wist”
Dat mankement leerde Maikel dat het niet meevalt om een Paseo te laten repareren: “Veel garages weten niet wat een Paseo is en al helemaal niet waar ze onderdelen voor dit model moeten vinden”, zegt hij schouderophalend. “Dus toen moest ik zelf aan de slag. Ik was toen al bezig aan de opleiding tot automonteur en dacht dat ik al veel wist, maar ik ontdekte al snel dat ik nog heel veel niét wist.”
Mouwen opstropen
Belangrijke tip
Gereedschap om de kop te vlakken en de kleppen in te slijpen had Maikel niet, dus die klussen besteedde hij uit. De rest deed hij zelf: elk onderdeel had hij in zijn handen, van elk onderdeel verwijderde hij aangekoekte olie en vuilresten en waar nodig monteerde hij nieuwe onderdelen: “Mijn collega wees me er gelukkig op dat een zuiger olieretourgaatjes heeft die je ook moet schoonmaken. Op school had ik dat niet meegekregen, dus hij redde me van een blunder!”
Zelfvertrouwen gewonnen
Droomauto
Een Paseo-rijder die nog trotser is dan Maikel bestaat bijna niet. Dat hij absoluut niet van plan is om afscheid te nemen van zijn Paseo is dus geen verrassing: “Ik wil nog steeds een GT86, maar ik ga eerst een eigen huis kopen. Ook als die GT86 er is kan ik me niet voorstellen dat ik mijn Paseo weg zou doen. Ik heb te veel vrienden spijt zien krijgen van de verkoop van hun eerste auto. Ik heb zoveel meegemaakt met deze auto, daar wil ik geen afscheid van nemen. Dit is mijn droomauto.”