Ze zijn al 40 jaar samen. Peter von Lümich is van bouwjaar 1963, zijn Toyota Celica van bouwjaar 1975. In vier decennia gebeurde er veel, maar ze groeiden nooit uit elkaar: “In deze auto zit een trots die maar weinig mensen kunnen begrijpen.”
Peter en zijn Celica: al 40 jaar samen
Verbonden door vier decennia autoliefde en sleutelwerk
Andere wereld
In 1985 zag de wereld er heel anders uit. Je betaalde nog in guldens, er was een Elfstedentocht, de paus kwam naar Nederland, Wubbo Ockels ging met spaceshuttle Challenger de ruimte in en Bob Geldof organiseerde Live Aid. Ver van het wereldtoneel, in Limburg, was de 21-jarige Peter von Lümich nog maar net samen met zijn vriendin Margret. Ook heeft hij nog maar net voor een appel en een ei zijn droomauto gekocht.
Compleet overweldigend
Die droomauto is een Toyota Celica TA22, op dat moment tien jaar oud. “Toen ik een jaar of tien was, had mijn vader zo’n auto. Het dashboard vond ik als klein ventje compleet overweldigend, met al die metertjes en klokjes. Ik wist meteen dat ik later ook zo’n auto moest hebben, dus toen het kon, heb ik er een gekocht. Margret heeft deze voor me gevonden, hij stond langs de weg te koop in een dorp in de buurt.”
Jeugdig enthousiasme
Op dat moment heeft Peter zijn opleiding tot automonteur er bijna op zitten. Omdat de roestduivel in tien jaar flink heeft huisgehouden in zijn Celica, besluit hij de auto grondig te restaureren: “In mijn jeugdig enthousiasme heb ik de hele auto uit elkaar gehaald, alles roestvrij gemaakt en de dorpels en wielranden gelast, maar helaas kwam de roest al snel weer op. Een professional liet me toen zien dat ik te snel gewerkt had. Dat zou me geen tweede keer gebeuren. Na de tweede restauratie duurde het meer dan tien jaar voor ik weer ergens roest zag.”
“Niemand denkt aan een Toyota”
In die periode rijden Peter en Margret elk jaar zo’n 40.000 kilometer met de Celica en zoals zoveel jongeren past Peter zijn Celica op allerlei vlakken aan naar zijn eigen smaak. Hij is handig genoeg om andere stoelen te monteren en laat bijvoorbeeld speciale bekleding maken. De Celica staat inmiddels ook op sportvelgen, die hij van Margret krijgt: “Maar het uiterlijk heb ik verder altijd origineel gehouden, dat is zo mooi. Mensen denken vaak dat het een Amerikaanse auto is, of een Italiaanse, maar niemand denkt aan een Toyota.”
Veertjes, gewichtjes en stelschroefjes
Als techneut geniet Peter ervan om de veertjes, gewichtjes en stelschroefjes in zijn motor perfect in balans te krijgen, zodat de auto als een zonnetje loopt. Maar de 85 pk van de 1,6-litermotor vallen hem een beetje tegen, dus koopt hij van een ex-rallyrijder een motorblok met veel meer vermogen, dat hij fluitend zelf installeert. Hij vertelt: “Alles aan die motor was aangepast en ik heb ‘m helemaal gereviseerd. Hij had fantastisch veel vermogen, maar was gebouwd voor een rallyauto. Je kon er eigenlijk niet rustig mee rijden. Na een tijdje werd dat wel vervelend.”
Acht jaar later
Later heeft ook Peters broer een Celica, een nieuwer model met tweelitermotor. Toen die auto bij een aanrijding total loss raakte zag Peter een kans: “Ik besloot om zijn motor dan maar in mijn auto te leggen, dan zou ik meer vermogen hebben en toch rustig kunnen rijden”, vertelt hij. “Het leek me een goed idee om ook meteen wat roest aan te pakken. Ik zou in de herfst beginnen, zodat de auto in de lente weer klaar zou zijn. Hij was ook klaar in de lente, alleen wel pas acht jaar later.”
Heel wat vrije uurtjes
In die acht jaar monteerde Peter niet alleen de nieuwe motor, maar ook een nieuw dak: “Het zonnedak in de auto was verkeerd gemonteerd. Via-via kon ik aan een heel nieuw dak komen en daarmee was het hek van de dam, want ik vond ook weer roest. Dus besloot ik om de auto nog maar een keer helemaal aan te pakken en ook volledig opnieuw te laten spuiten. Dat heeft me heel wat vrije uurtjes gekost, maar het was de moeite waard. Nu maken we alleen nog plezierritjes met de Celica, hooguit 5.000 kilometer per jaar.”
Celica GT
Als liefhebber wist Peter dat er van deze Celica een GT-versie bestaat, die maar heel beperkt is geleverd. Hij maakte van zijn Celica een ‘remake’ van die vermaarde GT, met een naar zijn smaak aangepaste striping en hetzelfde vermogen als de echte GT. Dat zijn auto niet het correcte dashboard heeft – en een wel heel bijzondere pookknop – vindt Peter alleen maar een pluspunt. Hij legt uit waarom het zo belangrijk is dat zijn auto ‘eigen’ is.
“Mijn leven zit in deze Celica”
“Velen zien een auto zoals deze liever 100% origineel, maar het is míjn auto. Ik heb een dashboard in de juiste kleur liggen, maar ik vind dit veel mooier. Ook de pookknop. Ik heb dit idee altijd al in mijn hoofd gehad, dus ik heb het gemaakt. Bovendien zijn dit veranderingen die door de jaren heen zijn ontstaan. Deze auto blijft gewoon voor altijd. Er zit een speciaal soort trots in. Dat begrijp je misschien alleen als je zelf kunt sleutelen en een auto al zo lang hebt. Mijn leven zit in deze Celica.”
Lees meer