Met de groeten uit Spanje

Hey Bart en Annelouc! Waar zijn jullie nu?

Bart: “We zijn inmiddels in de Spaanse regio ‘Extremadura’. De armste regio van Spanje, maar de in termen van cultuur en natuur juist de rijkste. Elke dag worden we midden in de natuur wakker, we wisselen het wildkamperen af met campings. Het is een bijzondere tijd om te reizen, overal is het erg rustig. Dit komt onder andere omdat de Spanjaarden tot voor kort niet tussen de regio’s mochten reizen. Zo waren we in Mérida, bekend van de prachtige Romeinse overblijfselen, we liepen er bijna alleen.”

Hoe hebben jullie de eerste weken ervaren?

Annelouc: “Het is echt fantastisch om 's nachts alleen natuurgeluiden te horen. De omschakeling van het wonen en werken in Utrecht naar dit leven was wel even een proces. We moesten weer een nieuw ritme vinden, er is natuurlijk geen agenda waar we door geleefd worden. Ik merkte de onrust bij mezelf met gedachtes als: moet ik mezelf niet nuttig maken? Mogen we zo lang op reis? Ik moest wel een beetje om mezelf lachen, we hebben er namelijk hard voor gewerkt en we doen nu precies wat ons gelukkig maakt.”

Bart: “Ik kan goed in het moment leven en hier volop van genieten. Het leven wordt eigenlijk heel simpel. Toch hebben we in de eerste weken wel eens gedacht: wat zijn we nu eigenlijk aan het doen? We waren in Luxemburg, het sneeuwde, vroor en regende dagen achter elkaar. We hebben veel gesport en gewandeld om onszelf warm te houden en zijn zelfs in het washok van de camping gaan zitten om op te warmen. Alles was nat en bevroren. Ook de daktent, die kregen we met moeite weer dicht. Dat voelde wel echt even als overleven!”

Annelouc: “Toen hebben we een plan gemaakt om richting de zon te gaan. Maar dat is nu best een complexe puzzel: rijd je dan via Frankrijk, of via Italië? En wat zijn de regels rondom corona, die voortdurend veranderen? Grappig dat we echt een soort haast kregen, terwijl we juist weg zijn gegaan om te onthaasten. De route ging uiteindelijk via Frankrijk, we konden een pitstop maken bij het huis van vrienden halverwege. Dat was superfijn, er was een openhaard en een douche. Daar hebben we echt extra van genoten.”

Bart: “Het was wel even wennen dat we zoveel kleine keuzes op een dag moeten maken. Soms hebben we allebei een heel eigen idee. Door de weken heen raken we steeds beter op elkaar afgestemd en krijgen we onze eigen rol. Bijvoorbeeld dat ik ‘Chef auto’ ben en Annelouc ‘de Navigator’ is.”

Hoe is het reizen met Turbo Ted?

Bart: “Ted gaat super! We zijn door de bergen ‘Picos de Europa’ gereden, dat is erg steil en rotsachtig. Maar Ted gaf geen kik. Het is fijn dat-ie zowel off-road als op het asfalt heel goed presteert. Verder hebben we heel veel bekijks met 'm. Het is een soort attractie.”

“In Santander stonden we op een camperplek in de stad, Ted tussen de grote witte campers. Verschillende buren kwamen een kijkje nemen en vroegen ons of we op de foto wilden. De Engelsman naast ons, Carl, kwam aanzetten met koffie uit de Himalaya en de Spaanse buren ernaast met wijn uit eigen wijngaard. We hebben een superavond gehad. Het is bijzonder om te zien hoe gastvrij mensen zijn. Zo kregen we met Pasen eieren, en een andere keer vonden we onderaan de tent koffie in een thermoskan met een lief briefje erbij. Hoe bijzonder is dat!”

Is er al een reisplanning voor de maand mei?

Annelouc: “Het hangt een beetje af van onze vaccinaties, we willen via het zuiden van Spanje richting Barcelona rijden om vervolgens op de boot naar Italië te stappen. Vanuit daar gaan we naar de Balkan”. “Dan zitten we ‘eindelijk’ op de route naar Japan!", grapt Bart.